Prawo jest dziedziną życia, która w przeważającej większości osób rozbudza skomplikowane uczucia. Odpowiada za to parę spraw. Pierwszym z nich jest sposób oceniania jurystów przez opinię publiczną. Już sam początek drogi zawodowej przyszłych mecenasów, oskarżycieli i sędziów bywa rozmaicie oceniany. Z jednej strony studia na Wydziale Prawa uważane są za najcięższe, a zarazem za najbardziej prestiżowe. Uczniowie szkół średnich, chcący realizować się w zawodach związanych z prawem już od pierwszej klasy koncentrują się głównie na tych przedmiotach maturalnych, które umożliwiają udział w rekrutacji na ten kierunek.

Jego obłożenie wypływa najprawdopodobniej z opinii o wysokim statusie społecznym prawników i ich niebotycznych pensjach. Obraz pewnej intratnej posady oraz spokojnej i dostatniej przyszłości jest w stanie zachęcić każdego nastolatka do nauki dat, terminów politycznych oraz kwestii związanych z pełnieniem ról publicznych. Z drugiej strony mamy również negatywne klisze dotyczące słuchaczy Wydziału Prawa – kliknij. Mówi się na przykład, że są oni nadęci, znerwicowani i niezbyt zabawni. Inną śmiesznostką, którą przypisywaną im przez opinię publiczną, jest nieustanne podkreślanie członkostwa w ekskluzywnej grupie przyszłyszych prawników i bezzwłoczne informowanie o tym każdej nowo poznanej osoby. Prócz tego mnóstwo ludzi uważa, że dostanie się na Prawo (zobacz ochrona prawna przysługuje twórcy od chwili) jest możliwe jedynie dzięki właściwym koneksjom.

Króluje powszechne przekonanie, że to poparcie rodziny i przyjaciół jest gwarancją zwycięstwa podczas naboru na ten popularny kierunek. Podobne insynuacje wysuwane są przy okazji testów wstępnych na aplikacje dla absolwentów prawa. Z góry zakłada się, że kancelaria, która przyjęła na praktykę świeżo upieczonego magistra, czyni to pod wpływem nacisków jego ustosunkowanych bliskich. Niestety każdy prawnik, radca prawny czy adwokat (sprawdź adwokat polsko niemiecki na www.pfnuer.de/) będzie musiał zmierzyć się z tymi krzywdzącymi stereotypami i przekonaniami.